Her insan hayatında mutlaka birilerinden hoşlanmıştır. Peki ya Aşk. Başınıza gelince anlıyorsunuz varlığını. 20 yaşımda ilk kez aşık oldum ve o adama ulaşamıyorum bile. Başlarda sadece bir hoşlantı olduğunu düşünüp uzaklaşmaya çalıştığım adama aşık olduğumu farkettiğimde, artık yaklaşmamın ne kadar zor olduğunu gördüm. Onu düşündükçe müzik dinledim, dertlerimi müziklerle anlattım. Onun ilgilendiği şeylerle ilgilendim(Beşiktaşlıyım mesela artık). Yetmedi. Zormuş gerçekten aşk. Hele de ulaşılamıyorsa. Başlarda ondan uzaklaşmasaydım eğer belkide şuan ona yaklaşmak için hiç yapmayacağım şeyleri yapmazdım. Aşk yapmayacağın şeyleri de yaptırıyormuş meğer, tükürdüğünü de yalatıyormuş. Her “Ondan vazgeçtim artık, yoruldum. Ben ona bu kadar ulaşmaya çalışırken o hiçbir şey yapmıyor.” diye bırakıp sonra “önceden ya o adım attı ve ben ondan kaçarken farketmediysem?” dediğinizde, yeniden onun fotoğraflarına bakarken gözünüzden iki damla yaş geldiğini fark ettiğinizde tüm sözlerinizi, kızgınlıklarınızı, her şeyi tükürdüğünüz gibi yalamak zorunda kalıyorsunuz işte. Zor olan bu değil aslında. Hatta belki de bu en kolaylarından. Ama insanı en çok yıpratan her seferinde “bu sefer olacak/bak o da bana baktı/…” gibi şeylerle heyecanlanıp yere çakıldığınız andaki hayal kırıklığı en zoru. Yoksa oradan geri kalkmak yeniden üzüleceğini bile bile ona ulaşmaya çalışmak onun tek bir fotoğrafına bakarak aldığınız enerjiyle gayet kolay. Aşık olmayın gençler yapmayın bu hatayı. Hee mümkün mü bu? Orası soru işareti dolu ama olsun… (şimdiden cevap veriyorum. “Hayır gidip bunları çocuğa direk söyleyemem.” Normalde tanımadığım bir insana bile çok kolay selam veren insanlarla konuşabilen ben, onu görünce far görmüş tavşana dönüyorum çünkü. Ondan net bir ışık görmediğim sürece de manyak bir deli cesareti gelmeyecektir. Neyse teşekkürler.)
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
Yine bir duygu karmaşasında yazılmış şeyler.. Siz boşverin beni içinizden ne geliyorsa devam edin 😉
Bogrundeki okuzun, girtlagindaki seyin (ne oldugunu ben hala bilmiyorum. Ama balgam degil 🙂 ) gecmesini istiyorsan eger askin sonunun bir yere baglanmasi lazim. Iyi veya kotu sonlanmasi lazim yoksa icindeki o belirsizlik seni oyle bir hasta eder ki bir daha kimseye hicbir duygu beslemeyemezsin. O yuzden o klise soz;
Bkz: git konus bence
Erkekler kızlar gibi çok fazla ayrıntıyı düşünmezler,düz mantıkla;senin ondan kaçmanı,onu sevmediğin için yaptığını ya da bir burnu havadalık olarak görmüştür.Hatta bir şey hissetse bile “beni sevmeyen birini ben neden sevip acı çekeyim” diyip başka birilerini de bulmuş olabilir.Kadınlar aşık olduklarında mantığından uzaklaşmamak için(hele ilkse) emin adımlar atmak için temkinli yaklaşıyor ama bu durum malesef yanlış anlaşılıyor,sen sadece onu düşünüyorsun şuan ama o kim bilir kimleri düşünüyor,sana o çocuğu unutmanı ve bundan sonraki hayatında kaçmak yerine sevgiye koşmanı öneririm
“O Kızı Seviyorum”
Keşke herkes senin gibi olabilse de mesaj atabilse… Sen elinden geleni yapmışsın keşke kız da biraz çabalasaymıştı. Yine de içinden nasıl davranmak geliyorsa öyle davran. Umarım her şeyin hayırlısı olur.
“Insaatci Jojux (x ile)”
Keşke balgam olsaydı o şey evet bir sonuca bağlanmadıkça insanı yiyip bitiriyor bu şey. Ama ben kendimi yeterince aştım, hayatım boyunca kimse için yapmayacağım şeyleri yaptım. Belki bunlar onun benim duygularımı anlamasına yetmemiştir bilemem ama daha fazlasını da yapamam. Tıpkı erkeklerin de dediği gibi “Bir ışık görsem belki” ama net bir ışık göremediğim için gidip konuşmak benim için olağanüstü bir durum.
Yorumlarınız için teşekkür ederim
“…”
Realist bakış açın için teşekkür ederim. Benim beynim ve kalbimin kavgasında sen de beynimle aynı saftasın. Ama bu durumda kalbim soruyor ki “Onun da bana aşık olup beni unutamama ihtimali yok mudur? Hiç mi yoktur?”
Şu saatten sonra hayırlısı. Teşekkür ederim.
Eğer aşkın ne olduğunu bilseydiniz halinize bakar ben âşık değil sizofrenik bi ruh hastasiyim derdiniz
Vay be. Yazdıkların o kadar çok yaşadıklarıma benziyor ki. Tek ve en büyük farkımız benim kendimi aşıp hoşlandığım insana açılmış olmam. Ne mi oldu? Çok şaşırdı, ondan hoşlanmış olmam aklına bile gelmemiş -artık nasıl hislerimi belli etmeye çekinmişsem- . Sonra benden hoşlanmadığını arkadaş olarak çok sevdiğini -güya kalbimi kırmamaya çalışıyor- söyledi. Onunla konuşmuş olmak bana birçok şey kattı. Mesela en basitinden kafamdaki “acaba”lar ortadan kalktı. Acaba benden hoşlanıyor mu? Şunu benim için mi yaptı? Bana gülümsedi, beni seviyor mu? Bana bakıyor benden mi hoşlanıyor? vb. sorularin cevabini almış oldum. Hee, bu cevaplar can acıttı mı? Acıttı hem de çok. Yine de aldığım bu olumsuz yanıt beni arafta kalmaktan kurtardı. Belirsizlik o kadar lanet bir şey ki insan durduk yere çıldıracak hale gelebiliyor. Aradan aylar geçti fakat hala aklıma arada gelir. Sosyal alemde bakarım profiline. Benden sonra kaç kişiyle çıktı fakat hala salak gibi ondan ümidimi kesemiyorum. Aşk insanı aptallaştırıyor arkadaşlar.
Sana tavsiyem o insana takılı kalıp gözünü diğer ilişkiler için kör etme. Önüne gelen firsatları değerlendir. Eğer seni gerçekten seven biri varsa onu kaçırma. Etrafta önce karşısındaki insanı beğenmeyip daha sonra onu deliler gibi seven çok insan var. İleride belki de karşılığını alabileceğin bir aşk yaşarsın-umarım:)-, belli mi olur?
“Yaşanmışlık”
Önüme gelen fırsatlar.. Aslında onu görene/tanıyana kadar ilişkileri zaman kaybı olarak gören ben için çok da bişey ifade etmiyor aslında… Ama evet haklısın. Arada bu belirsizlik insanı delirtecek derecelere gelebiliyor..
Onunla konuşmak… Bunu yapmayacağım sanırım.. Senin kadar cesur ve güçlü değilim. Onu tanıdıysam biraz da olsa, zaten eğer o da benden hoşlanıyorsa sene sonuna birşeyler olacaktır. He olmuyorsa zaten o benim düşündüğüm adam değildir… Bu arada yoruldum galiba biraz da ondan bu konuşmama kararım. Sevmekten, beklemekten, ümit etmekten.. O yüzden artık akışına bıraktım ben de.
Yorumun için çoook teşekkür ederim. Uzun bir yazı olmuş. Zaman vermişsin gerçekten çok teşekkür ederim. Umarım senin de karşına öyle biri çıkar ki bırak onun profiline bakmayı ismini bile unutursun ve çok mutlu olursun. Tekrar teşekkür ederim.
Peki apla.
Ben de o kızı çok seviyorum. Böyle çok güzel, insanın içini ısıtan bir gülüşü var. Tanımak istiyorum ama tanıyınca soğumaktan da çok korkuyorum. Hem bir kaç defa saçma mesajlar attım. Son mesajda iyicene sıvadım, muhtemelen benden soğuyacağı varsa iyice soğumuştur. Yine de çok hoşlanıyorum, konuşmak istiyorum. Keşke o da istese ama gururu nedeniyle sanırsam konuşmaya gelmez. Ben de yanlış bir zamanda konuşmaya gittim, şimdi tekrar gitmek istiyorum ama sanırsam iyicene terslenirim. Bu arada kız mezun olabilir, o yüzden ihtimal gittikçe düşüyor.