başlığı da siz bulun

Nikahına beni çağır sevgilim
İstersen şahidin olurum senin
Bu adam kim diye soran olursa
Eski bir tanıdık dersin sevgiim
Hayaller kurardık biz yıllar önce
Hiç yoktu hesapta ayrılık bizce
Bilirsin ne kadar görmek isterdim
Beyazlar içinde seni öylece

Garibin biriysem sevemezmiyim
Aşkla karın doymaz diyen benmiyim
Şimdi çok zenginsin ben ayrı garip
Sana bir buket gül veremez miyim
Nikah masasına oturdun işte
Dayanmak çok zormuş böyle sevince
Sana mutluluklar sözüm kardeşçe
At artık imzanı git biran önce

Güzel parça ama aşırı derecede ezikçe sözleri var

Bu sefer de sigaralar senin için be kardeşim neyse sana artık mutluluk dilemek düşer de. Belki saçma gelebilir bu söyleyeceğim sana ama bence öyle bu dünyada herkesin bir eşi vardır derler -kesinliği tartışılır- ve senin gerçekten sevip aşık olacağın kişi o diğer eşin olur. Yani seni sevmekten asla vazgeçmeyecek gerçek sevdiğin o kişi olur. Yani evlendiğini öğrendiğin kişi senin gerçek eşın değil eğer olsaydı o kişi seni asla bırakıp başkasını sevmedi. İnşallah hayatındaki o gerçek kişiyi bulursun

EyvAllah kardeş. Ama bu bir yıl içinde şunu gördüm ki uğruna mücadele edilecek çok şey varken aşka sevgiye ilişkilere çok da yogunlasmamali. Ölüm acısı geçiyor, aşk acısı geçiyor ama geçen zamanın dönüşü olmuyor. Keşke diyorum keşke 5 yaş daha genç olsaydım da okula derslere yogunlassaydim, keşke diyorum bu şehre hiç gelmeseydim. Ama telafisi yok. Beni bırakmış mı, başkasıyla mı evlenmiş? Önemi yok geçiyor. Belki yine mi sevecem? Önemi yok o da bitiyor, bitmese de yuva kuruluyor siradanlasiyor. Yani demem o ki hayatta uzun planlar yapmaya değmez, yaptığımız herşey elimizde kalıyor. Sadece mücadele diyorum, mücadelemiz sadece hayat için olmalı

Yak yak

Bana dedi ki sen beni düşünmekten vazgecmedikce ben seni unutamayacam. Çünkü bir insan diğerini derin derin düşünürse hayalindeki kişi de onu dusunurmus. Sen beni unut ben de seni unutayim dedi. Onu unutmak ya da unutmamak umrumda değil. Ama eğer unutursam Yunus Emre yi de unuturum, şeyh galib i unuturum Mevlana yi unuturum. Ben onu unutursam “Aşk imiş her ne var alemde. İlm bir kıyl-u kâl imiş ancak demeyi unurum. Ben beni O yapan aşkı unuturum. ( “O” dediğim bahsettiğim kız değil aylar önce anlattığım ummanin efendisi sultani) ben unutursam ben yine ben olurum. Ben hiçbir şey unutmamaliyim