Haftada bir okuduğun bu sitede senin için yazılmış bu yazıya ne zaman denk gelirsin ya da gelir misin bilmiyorum. Ama biliyorsun ki artık sana yazamam, açıkçası daha fazla rahatsız etmek de istemiyorum. Zaten amacım bir şeyleri değiştirmek de değil. Bu nedenle de içimi buraya döküyorum. Söylemek istediğim şeyler vardı o geceden beri, hatta o gece de söyleyebilirdim ama benimle çok ukalaca konuştun, daha fazla uğraşmadan acısız bir şekilde bitirmek istedim ki o anki tavrın buna çok yardımcı oldu. Acısının sonradan geleceğini de biliyordum ama başkalarıyla konuşup bir yere kadar başa çıkmaya çalıştım ve belki de devam ederim. Yine de zaman zaman çok zorlanıyorum, hem bir yandan mantıklıca karar verdiğimizi düşünüyorum hem de hiç bir şeyin belli olmadığı bu hayatta bütün ihtimalleri bitirmemizin aptalca olduğunu. Her neyse, asıl söylemek istediğim şeye gelelim. İlerde fikrimin değişebileceğini ama senin de bu konuda esnek olmanı ve ilerde birlikte karar vermemizin daha doğru olacağını söylemek istemiştim, ikisinde de ukalalık etmeseydin. Ayrıca bencil falan da değilim, senin için kendimden ne kadar ödün vermek istediğimi de bilemezsin. Evet, haklıydın değiştirebileceğin bir düşünceydi, gözümün içine bakman bile yeterdi ki ben bundan da korkuyordum. Senin karşında bir hiç olmaktan, çok güçsüz hissetmekten… Neyse ki artık endişelenmeme gerek yok. Umarım zaman işini çabuk halleder de bu duruma alışırım çünkü okul hayatımı da etkilemeye başladı. Kendi kendine yeten ben ve benim bütün ayarlarım sayende (!) değişti. Birine, sevgiye ihtiyacım varmış gibi hissediyorum. Kendime gelene kadar böyle olacağını da biliyorum. Ya eski halime döneceğim ya da sana karşı hiç bir şey hissetmemişim gibi bir başkasını sevmeye başlayacağım. Açıkçası buraya yazmak hoşuma gitti, belki güncellemeler yaparım. Belki bir gün seni unuttuğumu da yazarım. Kendine iyi bak, sen her ne kadar beni iyi hatırlamayacak olsan da ben seni iyi hatırlayacağım. Söylemek istediğin bir şeyler varsa da çekinme, biliyorsun ki her gün kontrol ediyorum.
