Herkes tutturmuş bir sevgili yapma arayışı ya da not kaygısı. Kimse arkadaş, dost edinmenin sevgiliden başka şeylerden daha önemli olduğunun idrakına varabilmiş değil. Dönemin ruhu mu desem ne desem insanlar adeta yakınlıktan, dost edinmekten kaçıyor, kimse istemiyor ya da umrunda değil. Arkadaşlıkların çoğu da (hepsi değil) çıkar ilişkisi veya ortamcılık odaklı. 2 senedir okuldaki deneyimim bu yönde. Bir tek ben mi böyle hissediyorum?
