etrafım insan dolu, arkadaşlarım var, çalışınca başarılı olabiliyorum, hayatta güzel şeyler yapmaya çalışıyorum ancak gelin görün ki onca insanın içinde yapalnız hissediyorum. gerçekten sevildiğimi hiç hissetmiyorum, istendiğimi göremiyorum. Daimi bir ilgi açlığım var ve kimsenin beni anlamadığını yapayalnız kalakaldığımı düşünüyorum 🙁 o kadar insan varken bile bir kahveye gidecek benimle gezecek arkadaşım yok, insanlardan isteyemiyorum ya da beni anlamadıklarını düşündüğüm için bana yük gibi geliyor da olabilirler belki o yüzden istemiyorumdur onlarla dışarı çıkıp bir şeyler yapmak. Psikolojim iyi değil ben de farkındayım, böyle olmaması gerekiyor ancak sorunlarım üstüne düşünüp bir yol bulmaya çalıştığımda sanki daha da çok batıyor gibiyim. benim gibi hisseden ya da bana önerisi olan var mı ?
