3 ay önce benden ayrıldı. Hayattaki tek amacım seneye onun yanına gelmekti. Bekle demiştim ama beklemedi. Pişman mıyım değilim. Gene olsa gene köpek gibi severim. Onun sevgisine o kadar muhtacım ki. Ben hiç bu kadar çaresiz olmamıştım. Her sabah uyandığımda bugün daha farklı olacak diyorum. Ama gene aynı onu düşünerek uyanıp onu düşünerek uyuyorum. Bir erkek ağlar mı? her gece uyumadan önce öyle sessizce ağlarki kendi içinde bağıra bağıra ama dışardan çıt ses duyulmaz. Kurduğumuz hayalleri düşünerek ağlamak en kötüsü. Adam gibi sevdik diye mi böyle oldu bilmiyorum. Ya kafamı dağıtacağım ya da kafamı kıracağım. Kaldır kafanı bak gökyüzüne işte seni o kainat kadar çok seviyorum.