Konu başlığı size biraz tuhaf gelebilir, başıma gelen trajikomik bir hikayeyi anlatmak istedim. İstanbul’da 6 şiddetinde deprem olduğu yıl taş binada dersteydim. Tam çaprazımda güzel bir kız oturuyordu. Ders başından beri cesaretimi toplayıp kıza merhaba diyip tanışmanın hayalini kuruyorum tam cesaretimi topladım açılacam derken o ders arasında deprem oldu. Sarsıntı sırasında kendimden geçtim kızı felan unuttum derken 2 dakika bütün sınıf taş gibi kesildik kıpırdayamıyoruz. Sarsıntı geçince bi rahatlama geldi ama herkes panik içinde çıkmaya çalışıyor ben de fırsat bu fırsat diyerek kıza bi döndüm kız çoktan tüymüş. Sonra birdaha denk gelmedik muhtemelen sınıfı değişti. Bu da böyle bir anımdır.
