Aradan yıllar geçti ama yine de o gün içimde kalanı şimdi söylemek istedim.
Havalar soğuktu çünkü mavi kabanımı giymiştim ama senin üzerinde deri ceketin vardı.Bir de kol çantan.Tam ringe binerken gözgöze geldik.Ben gözlerimi kaçırdım sonra.Ringde ben senin arka koltuğunda oturdum.Sonra anlamadığım bir biçimde sen çaktırmadan arkanı dönüp bana bakmaya başladın. Bakışlarının farkındaydım ama bakışlarına karşılık veremeyecek kadar utangaçtım.Yalan söylemeyeceğim o kadar pozitif ve enerjiktin ki,radyoda çalan Sezen Aksu’nun Manifestona eşlik edecek kadar.Öyle böyle derken ikimizde aynı fakültede indik şaşırdım bu duruma ama sonra bir daha hiç karşılaşmadık yada ben seni hiç göremedim.Neyse aslında anlatmak istediğim bazen farkında olmadan birbirimizin hayatlarında roller oynuyoruz. O gün düşündün belki bu kız bana niye hiç bakmadı diye ama o kızın bu derece utangaç olacağı aklının ucuna gelmedi.Ben mezun oldum muhtemelen sen de. Bu itirafı görmeyeceğini biliyorum ama en azından içimde kalmasın demi
