Eksik kaldı, eksik kaldım sensiz sanki. Başından beri biliyordum aslında sonunun böyle olacağını ama bu kadar zor olacağını, bu kadar acıtacağını nerden bilebilirdim ki? Peki sen unuttun mu beni acaba. Değdi mi bu kadar korktuğuna, kaçtığına? Hiç mi sevmedin çok mu sevdin hep bu ikilem arasında kaldım ben. Ama bakışlarını , saçmalamalarını, yanımda nasılsa küçük bir çocuk gibi olduğunu düşünüyorum da sevmemiş olamaz diyorum ya sevmemiş olamaz. Sanırım bunun cevabını hiç bilemeyeceğim. Eğer birazcık cesaretin olsaydı geçmişindeki insanın yaptıklarının bedelini bana ödetmeseydin çok güzel olabilirdik belki de. Bunca zaman kapanmayan bir yara olarak kalmazdın en azından. Burayı da okumazsın da yazıyorum işte…
