Çok sevdiğim çok emek verdiğim adamı kaybettim. Bu insanı çok sevdiğimden bir dediğini iki etmeyen her dediğinde yanında olan birisiydim. İlk başlarda o da çok emek veriyordu hakkını yiyemem ama iki yıla yaklaşırken artık çok konuşmamaya mesajlar aramalar azalmaya başladı ve düşünceleriyle gösterdiği tepkilerle iki yılda beni duygusal olarak manipüle etti. Resmen beni sindirdi. Bu nedenlerle iki yıl içinde 6 kere ayrılıp barıştık. Hatta o kadar ki beni 180 derece değiştirdi, eskiden cıvıl cıvıl musmutluydum ve şu an özgüvensiz ve hayal kırıklığına uğramış birisiyim. Her şeyi ben yaptığımdan dolayı nasıl olsa seviyor bu beni diye, hiç emek vermemeye düşünmemeye başladı bizi ve beni son aylarda çok ihmal etti. Bana sadece haber vermek için yazıyor telefon konuşmalarımızda sadece napıyorsun deyip 10 saniyede kapatıyordu.
Daha fazla uzatıp canınızı sıkmak istemiyorum. Ama gönül ota da konuyor b*ka da zaten bu kadar şeyi beraber yaşadığınız insanı kaybetmek istemiyorsunuz zehir bile olsa. Kalpsiz veya kötü biri değilim. Aksine her şeyi ince ince düşünen, okuyan, öğrenmeye çalışan, hep kendini geliştirmek, daha iyi insan olmak isteyen ve gayet her şeyin farkında olan bir kadınım. Bana değer verebilecek beni gerçekten sevebilecek ve buna yüreği olan insanların var olduğunu da bilmeme rağmen hala üzülüyorum çünkü ayrılalı daha bir ay oldu. İnsan çok sevdiği insanı kaybedince ne yapacağını şaşırıyor hele ki geleceğini onunla planlamışken kalakalıyorsun.
Siz de aşk acısı çektinizçekiyorsunuz ya da mutlusunuz ama bir acı atlatmıştınız. Bana tavsiyeniz nedir? Mesela neleri okumalıyım kendi özgüvenimin tekrar yerine gelmesi için ya da aşk acısını atlatmak için neler yapmalıyım?
