Aradan 6 ay gecti fakat ben hâlâ aynı yerdeyim. 2 haftadır daha da beter bi hale geldi her şey. Hatta bu son 2 gündür kayıntıda gayet normal bir sekilde sohbet ederken ne olduğunu anlamadan ağlamaya başlıyorum. Anılarda boğulmak gibi bir şey herhalde.Kendime çok soruyorum,hayatını mahveden bir insandan neden hâlâ vazgecemiyorsun diye. Cevabı belli ama çaresi yok. Günden güne daha çok battığımı hissediyorum. Tükendiğimi,bazen de boğulduğumu hissediyorum. Çaresizliğin son demlerindeyim. Hasret,milyonlarca iğne halinde saplanmış yüreğime. Kaybolup gidiyorum yavaş yavaş. Hani bazı şeyler vardır kimseye anlatamayız ya,ondan bende çok var işte. Şimdi ben hangi birine üzüleyim? Sevdiğim adamın ellerimden kayıp gitmesine mi,tüm emeklerimin heba olmasına mi,okul hayatımın lanet bir hale gelmesine mi,ailemin benden nefret etmesine mi yoksa bana bunları yaşatmasına rağmen hâlâ onu çaresizce beklememe mi?
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
Onun sana yaptıklarını artik geride birakirsan ondan vazgecebilirsin. O senden gittiği için sen onu birakamiyorsun. Ama unutma senin olan senden baskasina verilmez. Senin nasibin yalnizca sanadir baskasinin asla olamaz. O senin değildi o gitti. Tüm olanlari buruşturup at çöpe
@dertli, seni taniyorum ben galiba. Nick degistirdigini dusunuyorum. Konusma tarzin birine benziyor ama insallah yaniliyorumdur
Hatta suan emin oldum. Sana bi daha benim itiraflarimin altina yazma benden uzak dur demistim. Sen nick değiştirmeyi tercih etmissin lâkin karsinda aptal yok
Balık, yazdığın hikaye benim eski kız arkadaşımin hikayesiyle %90 aynı. O kişi seni terk etti, bende ta 4 yıl önce ailemin baskısıyla ayrılmak zorunda kalmıştım. Kız da senin gibi olaylar yaşamış üzülüyormus falan filan. Sonra bu okul işi kesinlesince kaderin cilvesi tekrar eskisi gibi olalım diyip yola çıktık bahsi geçen kızla. Ayrı geçen zamanda belki beni unutur diye yaptığı birkaç hatasini da görmezden geldim zamaninda olan hatiralara sebep. Başlarda her şey güzel gidiyordu da sonradan bunun sevgisinin bir muhtaçlık takintisina dönüştüğünü o da ben de anladık. Yürütmeye çalıştık 1 sene yürüdü o da hiç bir tartismada gıkımı cikartmamamdan Haklisin canim, sen dogrusun vs vslerle.Sonra ayrıldık kendi isteğiyle. sonra tekrar dönmek istedi de işler arapsacina döndü yine aynı şeylerden korktum.
kisacasi diyecegim, hayatta artık önünüze bakmaniz gerektiği. muhtaçlık psikolojisine girerseniz sevginiz yerini zamanla nefretten dolayi oluşan bir kine çevirecek bu da psikolojinizi daima etkileyecek. Ki bahsi geçen erkeğin dönüp donmeyecegi bile belli değil, kendi iyiliginiz için toparlanin en azindan zararın neresinden donerseniz kardir demeye çalışın. Sizi tanımam ama ne bileyim üzülmeyin be, yüzünüz gülmeli siz gibi kalple sevebilen insanların, kendi kiymetinizi bilin.
Bence bir an önce intihar etmelisin
emin olabilirsin bu tarz olayları o kadar çok insan yaşıyorki.sen onu kendinden bile çok severken o sadece kendini sevmeyi tercih ediyo ve gidiyo. sonra sen de bir umut hala dönüşünü bekliyorsun. Bu ne muhtaçlık, ne aptallık, ne salaklık. Bu sadece saf sevgi. Karşılıksız,derin,muhtaç olmadan sadece sevgi. Ama sen her gün kendini üzersen bu sevgi artık seni zehirlemeye başlar. Sen çok özel bir insansın. Çevrene bi bak o kadar çok yapmacık davranışlar sevgiler varki.Sen bunların arasından sıyrılıp sadece kendi duygularını en derin saf masum şekilde yaşayanlardansın. onu unutmak zorunda hissetme kendini. onu unutmak zorunda değilsin. onun gibi bencil olmak zorunda değilsin. Ve hatta bidaha sevmemek zorunda hiç değilsin. Tek bir zorundalığın var o da kendini düşünmek. Ama ‘sadece’ kendini düşünmek değil. Sen hep böyle kal ve artık bir şekilde bir yolunu bul ayağa kalk. Sakın değişme. Sen busun. Ve doğrusun.
emin olabilirsin bu tarz olayları o kadar çok insan yaşıyorki.sen onu kendinden bile çok severken o sadece kendini sevmeyi tercih ediyo ve gidiyo. sonra sen de bir umut hala dönüşünü bekliyorsun. Bu ne muhtaçlık, ne aptallık, ne salaklık. Bu sadece saf sevgi. Karşılıksız,derin,muhtaç olmadan sadece sevgi. Ama sen her gün kendini üzersen bu sevgi artık seni zehirlemeye başlar. Sen çok özel bir insansın. Çevrene bi bak o kadar çok yapmacık davranışlar sevgiler varki.Sen bunların arasından sıyrılıp sadece kendi duygularını en derin saf masum şekilde yaşayanlardansın. onu unutmak zorunda hissetme kendini. onu unutmak zorunda değilsin. onun gibi bencil olmak zorunda değilsin. Ve hatta bidaha sevmemek zorunda hiç değilsin. Tek bir zorundalığın var o da kendini düşünmek. Ama ‘sadece’ kendini düşünmek değil. Sen hep böyle kal ve artık bir şekilde bir yolunu bul ayağa kalk. Sakın değişme. Sen busun. Ve doğrusun.
@yalnızdeğilsin, soylediklerin o kadar doğru ki.. evet onu unutmak zorunda degilim ama bunu kimseye anlatamiyorum. Her insanin kotu niyetli bir yani vardir. Bazi insanda bu agir basar bazi insanda ise olmasi gerektigi kadardir. Bende de var tabiki ama ben ona karsi bu yanimi hicbir zaman ortaya cikarmadim cikaramadim. En saf en temiz duygularimla sevdim onu. Nasibime dusen bu oldu eyvallah ne yapabilirim. Zerre pismanligim yok cunku pisman olmamak icin elimden geleni yaptim,aşkıma sahip ciktim ama o beni yalnizliga tercih etti. Benim yasadigim da 3 yada 5 aylik bir flört degildi. Sözlüydük. En cok bu yuzden yıkıldım ya zaten. Artik biraz bencil olmak zorundayim ama bu bencillik baskalarina zarar verecek dozda olmamali bunu ayarlamak onemli olan. Her neyse sunu soylemek istiyorum,her seye ragmen ayakta kaldim. Öyle kotu seyler yasadim ki, bunlar beni dusurmedi ayakta tuttu.
bence kimsenin sana şunu yap bunu yap demesine de ihtiyacın yok. bu dediklerini yaşadıysan zaten asıl sen bize öğretmelisin nasıl güçlü kalındığını. İllaki özlem duygunun seni içine çektiği ve derin nefes alma ihtiyacı duyduğun zamanlar olcak ama bu demek değilki hayatın boyunca onu düşünmek zorunda kalıcaksın. Ayrıca kimseye bişeyleri anlatmak ispatlamak zorunda da değilsin. Onlar da seni düşündüklerinden eminim düşünmemeni unutmanı söylüyolardır. Hatta belkide senin onu bırakamayışının bir sebebi de çevrendekilerin bu kadar zorlayışıdır. Sen onu sevmekmi istiyosun sev. Nefret etmek mi istiyosun et. Ama bunları yaşarken başkalarıyla paylaşma ihtiyacı duyma. Bu senin hayatın. Senin hislerin. Hayatımız bile bitebilirken hislerimizin sonsuza gideceği yok. Hoş sonsuza gitti diyelim. Nolucakki daha ne kaybedebilirsin. Kendini düşün ve uyandığında artık o gün ne hissetmek istiyosan öyle yaşa.
Her zaman icimden geleni yaptim. Hicbir zaman duygularimi dizginlemedim. Siradan bir insanim. Birine boyle bir seyi ogretmek ne haddime.ki zaten bunlar yasayarak ogreniliyor. Dolup tasana kadar kimseye dokmem icimi ama iste o gun dolmustum artik. Kayıntı da hic yeri degildi ama umrumda degil
Offf yakin durumdayiz benimde oyle okul hayatim berbat oldu ve bekliyorum.Beklemek daha uzuyor insani zamana gore unutmak en doğrusu.Kotu yanlari mutlaka vardir onlati hatirla ve alış.