Mutlu yıllar bebeğim.Senden uzakta durarak geçirdiğim bir yıl daha.2 yıl oldu senden uzakta..Uzun bir aradan sonra sana tesadüf gelmek güzel bir duyguydu.Sen beni fark etmedin, çünkü çok değiştim biliyorum.Kaybettiğim birini yeniden canlanmışcasına gibi hissetim.Yaşadığını bilmek, hayata tutunduğunu bilmek bir parça mutlu etti beni.Ağlıyor içim sen yoksun yanımda ama hala gülüyor yüzüm.Sana dileyemediğim mutlu yıllar, dileyemediğim mutlu yaşlar için üzgünüm.Yanında olamadığım her gün için üzgünüm.Ama bu yolu sen seçtin ben seninle konuşmak istedim.Belki de doğru zamanda giremedim hayatına ama hayatından çıkmak da benim tercihim değildi.Keşke hala konuşabiliyor olsak eskisi gibi olalım demiyorum.Hayatında olmak bile yeterdi bana.Senin hayat enerjinle hayata tutunmak daha kolay olurdu belki de.Tahmin edemeyeceğin kadar zor zamanlar geçirdim.Hayatımla sınandım.Artık sensizken de güçlü bir insan oldum.Önceden sadece senin yanındayken güçlü olduğumu sanardım.Şimdiyse bir kanadım yaralı uçmayı öğrendim.Seninle birlikte uçmayı dilerdim ama bunun mümkün olmadığını artık anladım.
Romalı
