Böyle onu bir gördüm, gözümü ondan alamıyorum filan. Anlık bakışlarımız kesişiyor neyse çok rahatsız olur diye başka şeylerle ilgileniyorum. Aklım orada ama. Böyle kıvır kıvır kumral saçları, samimi sıcak tavırları var pıtı pıtı geziyor koridorda herkesle arası iyi filan. Lab sırası bekliyoruz. Sonlara doğru herkes gitmeye başladı, zaman geçtikçe streslenmeye de başladık. O da ben de sonlara kaldık iyi mi? Sonra kısa bir muhabbet yüreklendirme sohbeti derken sıramız geldi. Ödev bitti ama kızın ismini öğrenemedim bir türlü. O da benimkini bilmiyor 🙂 derslerden önce sonra bir kaç hafta kız beni gördükçe selamlaşıyoruz ama sohbet yok. Ben öyle sebepsiz yere gidip aa naber selam filan diyebilen hissettiklerini açıkça söyleyebilen biri değilim. Yanına gidemiyorum bu yüzden. Ama beni görünce selam verirken bir gülümsemesi var dünyayı değiştiriyor. Sonra gel zaman git zaman yanından hiç başkaları eksik olmuyor çoğu da erkek. Herkese karşı samimi sevecen bir tavrı var. Emin olamıyorum. Böyle ama nasıl, çıtı pıtı, 160 filan yaaa, nasıl anlatayım bilmiyorum. Sonra Allahın işi bizi sürekli metroda marmarayda filan yakınlaştırıyor. Kız ama beni fark etmiyor. Ben de bıraktım zamana. Hoş pek zamanım da kalmadı ama.
Ama korkuyorum işte
Seviyorum bu güzel ama sevilmemek var ya işte ondan korkuyorum
Sevdikten sonra ayrılmaktan korkuyorum
Sevince hep aptallaşıp kendimi rezil ediyorum rezil olmaktan korkuyorum
Kıssadan hisse sevmek korkaklara hem de pesimistlere göre hiç değilmiş onu iliklerime kadar anladım.
Not ya bu toplu yerlerde ne bileyim toplu taşıma benzeri kalabalık yerlerde çiftler çok yakınlaşmasınlar bir birlerinin içine çok düşmesinler biz single bireyler için çok zor oluyor. Hem kem göz değse size iyi mi? Sevin sevişin ama herkesin gözüne sokmayın be kardeşim.
Eyyorlamam bu kadardır.
İçin de kalmasıb diyordu döktüm gitti.
Bu yazarken hiç yorulmadım ama okuyana allahtan sabır ve akıl sağlığı diliyorum. :p