Neden herşey için bu kadar çabalıyoruz,kendimizi birilerine kanıtlamak için? Bütün verdiğimiz bu emekler sadece elde etmek için yaşamımızdan ve mutluluğumuzdan verdiğimiz şeyleri elde edip sonra aynı şekilde başka şeyler daha elde edebilmek için. Yıllarca emek ver birsürü sınava gir hayatına fayda sağlamayacak bir sürü şey öğren herbiri için test edil ve sonucuna göre muamele gör. Sonra lise, üniversite sınavı. Üniversitenin en iyi bölümündeyim ve iyi bir ortalamam var mezun olmama az kaldı ve gelecegi parlak iyi bir mühendis gibi görünüyorum. Ama gelip geçen yıllarıma değmediğini düşünüyorum. 23 yıl bunun için miydi? Ben bir kere yaşıyorum ve bu noktaya gelebilmek için 23 yılımı harcadım. Kalan yıllarımı da kendimi işverenlere, her işte patronuma, evleneceğim kıza, ailesine kanıtlayıp, mobilya ev araba almak için bankaya, askerlik yaparak ve vergi vererek devlete ispatlayarak harcayacağım fikri beni çok korkutuyor. Hayatımda herşey planlanmış, hatta ben öldükten sonraki cenaze törenim bile. Kendimi bir eşiya gibi hissediyorum. 60 yaşında da böyle hissetmek istemiyorum. Zaten kazandığım zenginliği, sosyal statümü, sağlığımı, arkadaşlarımı, ailemi herşeyimi kaybedip bilmediğim bir yerde ve zamanda öleceğim. Bu kadar şey için çabalamak çok saçma geliyor bana. Değişmem gerekiyor ama bu yaşam biçiminin bukadar dayatıldığı koşullarda bunu başarmak çok zor. Buna rağmen mülkiyetten,gösterişten,arzu ve isteklerden,aile kurmaktan vazgeçmeliyim. Bunların bana mutluluk verecegini düşünmüyorum. Bir keşiş, budist olmayacağım ama artık dünya ile ilgili şeylerden elimden geldiğince vazgeçeceğim. Yaşam biçimimi de adım adım değiştireceğim. Umarım artık yaşamaya başlarım.
