Abi böyle gözünün içine bakınca zaman duruyodu. Utanıyordum ama kendimi zorluyordum bakmak için. Oturup saatlerce sohbet ederken gözlerine bakıyordum . Hani 22 yaşındayım ve gerçek manada ilk kez aşık olmuşum. Düşünsene lan içimde kelebekler falan uçuşuyor. Dalga geçtiklerini sanırdım. Gerçekten oluyormuş. Dedim ki Allah’ım; sen büyüksün, bu işler böyle ilerlemez ama eğer o hani nasibin seni bulur dedikleri kişi var ya he işte o buysa bana bir işaret ver. Aldım sanırım o işaretleri , aldığımı düşündüm ya da. Harekete geçme vaktiydi. Söyledim bir şeyler işte. Ondan da yeşil ışık alıyordum tabii. O an benim için çok önemliydi. Heyecandan nasıl titredim görseniz gülerdiniz baya. Saf duygular abi. Bak etrafıma bakıyorum yemin ediyorum çok değerli o duygular benim için. Çünkü bu kadar temiz duygularla sevebilen azdır. Buraya kadar güzel gidiyordu dimi ? Bana bu duyguları yaşatan kız ne yaptı peki merak ediyor musunuz ? Beni seviyor gibi yaptı hatta seviyorum ama olmaz senle ben dedi ve sonra hiçbir şey olmamış gibi gitti. Hatrı sayılır bir zaman geçti aradan. O mutlu bence . Başkasıyla beraber sanırım. Peki ben neden mutsuzum ? Neden aşka olan inancımı yitirdim ? Neden kimseden bırak aşık olmayı hoşlanamıyorum ? Neden bir daha kimseye o şekilde bakamayacağımı düşünüyorum ? Neden hala canım acıyor ? Neden hala aklımdasın ? Neden aynı şekilde kimseyi sevmiyim lütfen diye dua ettim ? Sorularda boğuluyorum. Peki söyler misin güzel kız , hakkın var mıydı bana bunu yapmaya ?
